ايران - سرمقاله لوموند ـ دادگاه زیر دستان اسد پایان وسوسه فراموشی جنایات در سوریه
تصمیم قضائیه فرانسه به محاکمه (غیابی) سه مسئول سوری دخیل در سرکوب "بهار عرب" در سال 2011 در سوریه شایان استقبال است، زیرا مانع از وسوسه فراموشی [جنایات] می گردد که برای اجرای عدالت ضروری است
«تصمیم قضائیه فرانسه به محاکمه (غیابی) سه مسئول سوری دخیل در سرکوب "بهار عرب" در سال 2011 در سوریه که روز 4 آوریل اعلام شد، شایان استقبال است. این سه نفر به خاطر قتل دو تبعه فرانسوی-سوری، یک پدر و فرزندش، در جهنم زندان های سوریه بدون آنکه هیچگاه معلوم شود اصولا چرا بازداشت شدند و شرایط مرگشان نیز روشن گردد، تحت پیگرد جنائی قرار گرفته اند. این تصمیم قضائیه فرانسه به وسوسه فراموشی [جنایات] که برای اجرای عدالت ضروری است، پایان می دهد.
در دادگاهی که تشکیل خواهد شد و نخستین دادگاه از این نوع در فرانسه است، نفرات کلیدی دستگاه سرکوب سوریه به اتهام مباشرت در جنایت علیه بشریت و جنایات جنگی محاکمه خواهند شد. این سه تن عبارتند از : علی مملوک، مسئول اصلی سرویس های اطلاعاتی و مشاور نزدیک بشار اسد، جمیل حسن، مدیر پیشین سرویس اطلاعاتی نیروی هوائی و عبدالسلام محمود، یکی از نفرات زیر دست وی...
این محاکمه که طبعا غیابی خواهد بود، پیامی روشن به رژیمی می فرستد که همواره مصونیت از مجازات را یک اصل قبول شده به حساب آورده است. در خاور میانه ای که حقوق انسانها بلاانقطاع لگدمال می شود، سوریه جایگاهی خاص خود دارد. دودمان اسد در این کشور از همان ابتدای بدست گرفتن قدرت، خود را با انتخاب شیوه های اعمال خشونتی تقریبا بی حد و مرز علیه مخالفان داخلی خود متمایز کرده است.
با این حال، جنگ داخلی که در این کشور به راه افتاد و رژیم عمدا به آن دامن زد تا اپوزیسیونی را که ابتدا مسالمت جویانه تظاهرات میکرد، به عرصه مورد نظر خود بکشاند، بستری شد برای اعمال خشونتی وحشیانه و بی سابقه... البته رژیم دمشق در این زمینه انحصار را در دست ندارد، اما دامنه مسئولیت آن کم نظیر است، چنانچه مثلا در نظر بگیریم که تا به امروز یک قلم رقم ناپدید شدگان از صد هزار نفر فراتر می رود.
اما این سرکوب به یمن شهامت شماری از افراد ریزشی مانند عکاس پیشین پزشکی قانونی پلیس نظامی [دژبانی] که با نام مستعار "سزار" شناخته شده و شهادت های بازماندگان کشتارهای انجام گرفته در زندان های سوریه، توانسته از سرپوش سکوت و فراموشی که رژیم مترصد تحمیل آن بود، بگریزد و افشا شود. همین مدارک و شهادتها پیش از این امکان داده بود در سال 2022 دو مسئول سابق سرویس های اطلاعاتی که آنان نیز به جنایت علیه بشریت بویژه اعمال شکنجه، تجاوز و قتل بازداشت شدگان، متهم بودند، در آلمان محاکمه و به حبس ابد محکوم شوند. محاکمات دیگری از این نوع ممکن است از این پس از جمله در فرانسه امکان پذیر باشد.
بیش از یک دهه پس از شروع این فجایع، قضا وقدر گرائی و محاسبات استراتژیک شماری از کشورهای عرب که پیوندهای خود با حاکم دمشق را قطع کرده بودند، و در صدرشان فدراسیون امارات متحده عربی، را وادار ساخته با این رژیم تجدید رابطه کنند. حتی ممکن است بزودی شاهد بازگشت سوریه اسد به اتحادیه عرب باشیم که عربستان سعودی آن را تدارک دیده و هماهنگ ساخته است. زمین لرزه هولناکی که در فوریه گذشته بخش هائی از ترکیه و شمال سوریه (که بخشی از آن همچنان از کنترل رژیم بیرون است) را در هم کوبید، باعث شد فراخوان هائی به عادی سازی روابط و حتی لغو تحریم هائی که بر رژیم سنگینی می کند، داده شود.
اما باید در برابر این فراخوانها ایستادگی کرد. در شرایطی که پروسه حل سیاسی بحران سوریه که در سال 2017 در آستانا (قزاقستان) آغاز شد، به گشایش هیچگونه چشم اندازی برای آینده منتهی نشده، فراموشی نمی تواند یک راه حل باشد. بشار اسد با آنکه سالهاست مشتری و مدیون حامیان ایرانی و روس خود بوده که در خاک کشورش شراکتی نظامی ایجاد کرده اند که امروز شاهد ویرانگری های آن در اوکراین نیز هستیم، باید دیر یا زود به خاطر انهدام خونین کشوری که به ارث برده بود، حساب پس دهد.»
https://www.lemonde.fr/idees/article/2023/04/06/le-regime-syrien-doit-rendre-des-comptes_6168508_3232.html