سرکوب (رژيم) ایران در داخل و خارج: تروریسم دولتی که هیچ مرزی نمی‌شناسد.
تاگس اشپيگل Tagesspeigel
چهارشنبه 30 اكتبر 2024 (9 آبان 1403 )
https://www.tagesspiegel.de/internationales/irans-repression-im-in-und-ausland-staatsterrorismus-der-keine-grenzen-akzeptiert-12612692.html
اعتراض یک سال پس از مرگ مهسا امینی در ایران، 2023 در واشنگتن.© REUTERS/stringer
سرکوب (رژيم) ایران در داخل و خارج:
تروریسم دولتی که هیچ مرزی نمی‌شناسد.
سیاست‌های مماشات‌جویانه‌ی غرب در قبال رژیم ایران تنها باعث تقویت تروریسم آن شده است — این را نویسنده‌ی مهمان ما می‌گوید که تجربه‌ای خطرناک و تهدیدکننده برای جان خود داشته است.
مقاله‌ای از الخو ویدال-کوادراس
تقریباً یک سال پیش، در ۹ نوامبر ۲۰۲۳، یک فرد مسلح که از سوی جمهوری اسلامی ایران مأموریت داشت، تلاش کرد مرا مقابل خانه‌ام در مادرید به قتل برساند.
این حادثه نتیجه‌ی طبیعی آن بود که رژیم ملاها مرا در صدر لیست ترور خود قرار داده بود، زیرا من سال‌ها در برابر اعمال آنها مقاومت کرده و از اپوزیسیون دموکراتیک ایران حمایت کرده بودم.
الخو ویدال-کوادراس از ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۵ نایب رئیس پارلمان اروپا بود. او در حال حاضر رئیس کمیته بین‌المللی برای جستجوی عدالت (ISJ)، یک سازمان غیردولتی مستقر در بروکسل است.
تروریسم دولتی ایران مرزی نمی‌شناسد. در سال ۲۰۱۸، یک تجمع سالانه ده‌ها هزار ایرانی در تبعید که در کنار دروازه‌های پاریس و تحت پرچم شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) برگزار می شد، هدف یک حمله تروریستی قرار گرفت.
پس از این رویداد، فاش شد که طراح اصلی این حمله‌ی برنامه‌ریزی‌شده یک دیپلمات ایرانی در وین بوده که قصد داشته رئیس NCRI، مریم رجوی را ترور کند.
اگر این حمله توسط نیروهای امنیتی اروپایی خنثی نمی‌شد، به‌طور حتم صدها و حتی شاید هزاران نفر از شرکت‌کنندگان، از جمله تعداد زیادی از مقامات غربی، کشته می‌شدند.
سپاه پاسداران حتی در فهرست تروریستی اتحادیه اروپا قرار نگرفته است.
این بمب‌گذاری برنامه‌ریزی‌شده می‌بایست فوراً تغییرات سیاسی جدی برای مقابله با تهدیدات تروریستی ایران را به دنبال می‌داشت، اما به نظر می‌رسد به دلیل سیاست مماشات که طی سه دهه استراتژی اصلی اروپا را تشکیل می‌دهد، مسئولان این خطر را به اندازه کافی جدی نگرفته‌اند.
همین امر در مورد حمله به جان من نیز صدق می‌کند که یک گلوله فک مرا تخریب کرد. من تنها کسی نیستم که طی سال‌های اخیر از یک برخورد تهدیدآمیز با عوامل و مزدوران این رژیم جان سالم به در برده‌ام.
سیاست مماشات در روابط اروپا با جمهوری اسلامی عمیقاً ریشه‌دار است.
الخو ویدال-کوادراس، سیاستمدار سابق اتحادیه اروپا
مسئولان سیاست خارجی اتحادیه اروپا تاکنون از طبقه‌بندی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) به عنوان یک سازمان تروریستی خارجی امتناع کرده‌اند، با این که این موضوع از سوی اکثریت پارلمان اروپا و پارلمان‌های چندین کشور عضو درخواست شده است.
این امر نشان می‌دهد که سیاست مماشات در روابط اروپا با جمهوری اسلامی چقدر ریشه‌دار است. این سیاست مماشات جان من و شمار بی‌شماری از مخالفان سرسخت رژیم ایران را به خطر انداخته است.
در سپتامبر ۲۰۲۲، یک معترض علیه روابط تجاری آلمان با ایران اعتراض می‌کند. مانند اینجا، در مقابل رایشستاگ در برلین، هزاران نفر در سراسر جهان با اعتراضاتی که پس از مرگ مهسا امینی در ایران آغاز شد، ابراز همبستگی کردند.
© IMAGO/Olaf Schuelke/IMAGO/Olaf Schuelke
این سیاست همچنین حمایت ایران از گروه‌های تروریستی منطقه‌ای را تقویت کرده و به‌طور مستقیم به خطر وقوع جنگی بزرگ در خاورمیانه دامن زده است.
اما هیچ‌کس بیش از مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته آن از بی‌کیفری رژیم آسیب ندیده است. این مهم‌ترین عاملی است که در سیاست ما در قبال ایران غایب است.
مقاومت ایران آماده جایگزینی دیکتاتوری است
قیام ۲۰۲۲ به تمام جهان نشان داد آنچه بسیاری از سیاستمداران غربی مانند من مدت‌هاست دریافته‌اند: اینکه مقاومت ایران یک آلترناتیو دموکراتیک و قابل اتکا در برابر دیکتاتوری موجود و تئوکراتیک است و ملت ایران باید برای اجرای این جایگزین دموکراتیک تلاش کند.
علاوه بر این، معترضان در ایران به‌وضوح نشان دادند که هم حکومت تئوکراتیک حاکم و هم نظام پادشاهی را رد می‌کنند.
یک سیاست جدید باید با قرار دادن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (IRGC) در فهرست سازمان‌های تروریستی آغاز شود ـ ابزاری که رژیم به‌طور مؤثری برای سرکوب مقاومت در داخل کشور و پیگیری فعالیت‌های مخالفان در خارج از کشور به‌کار می‌برد.
سپس دولت‌های غربی باید از نمایندگان رژیم که در تروریسم و نقض شدید حقوق بشر مشارکت دارند، حسابرسي کنند.
سرانجام، این دولت‌ها باید به‌طور رسمی حق مردم ایران و مقاومت آن را برای مقابله با اقدامات سرکوبگرانه‌ی دولت استبدادی‌شان به رسمیت بشناسند.
زمان برای سیاست جدید در قبال ایران فرا رسیده است. اروپا این فرصت و مسئولیت را دارد که به تغییرات بلندمدت در جهت آزادی و دموکراسی در ایران کمک کند.