صنعا گورستان حوثي ها-نقش رژيم ايران
ملک عبدالعزیز، الوزیر را سرزنش کرد و به او گفت که خون، خون ببار می آورد. او به الوزیر یادآور شد که به همراه «اخوان المسلمین» امام یحیی را به قتل رساندند، و از الوزیر پرسید که چگونه می خواهد امامت را نصب کند. ملک عبدالعزیز با وجود آنکه با امام یحیی هم رابطه خوبی نداشت، حمایت از شورشیان را نپذیرفت. پس صنعا، به دست امام احمد، پسر امام یحیی افتاد و دور تازه‌ای از جنگ یمنی-یمنی آغاز شد.
صنعا در هفت دهه گذشته شاهد توطئه‌ها و خیانت‌های بسیاری بود. امام احمد سال ۱۹۶۱ ترور شد. پسرش البدر پس از تصرف پایتخت توسط انقلابیون، آن را محاصره کرد. انقلابیون از جمال عبدالناصر رئیس جمهوری وقت مصر درخواست کمک کردند، و او ۷۰ هزار سرباز را برای شرکت در جنگی که ۸ سال طول کشید، به یمن فرستاد و در این جنگ نیمی از ارتش خود را از دست داد. در لحظه‌ای غفلت در حالی که ارتش مصر در حال جنگ با قبایل یمنی بود، اسرائیل در سال ۱۹۶۷ به مصر حمله کرد. پیش از آن بریتانیایی‌ها و عثمانی‌ها هم به دنبال تثبیت حکومت خود در یمن بودند، که ناکام ماندند. این مختصری از تاریخ خون و حکمرانی در صنعا است که حوادثش، بسیاری را سردرگم کرده است. حوثی‌ها، یک شاخه قبیله‌ای یمنی هستند که در دهه نود قرن گذشته، با ایرانی‌ها ارتباط برقرار کردند. این رویداد با تشویق علی عبدالله صالح رئیس جمهوری وقت یمن صورت گرفت، که گمان می‌کرد می‌تواند در سه محور بازی کند؛ حمایت از اصلاحات اخوانی‌ها، قبایل وفادار به خود و حوثی‌ها. اما در نهایت بازی را باخت و حکومت را از دست داد.
ایران که این روزها همه جا شکست خورده، به پیروزی همپیمانان حوثی خود افتخار می‌کند. نظریه پردازان ایران در شبکه‌های تلویزیونی، رویدادهای اخیر را مهمترین پیروزی برای خود در جنگ منطقه‌ای بزرگ جاری میان قطب‌های مختلف می‌دانند. اما هنگامی که به سقوط صنعا در زیر پای جنگجویان «انصارالله» حوثی دقت می‌کنیم، می‌یابیم که این رویداد، تغییرات بسیاری در بازی منطقه‌ای ایجاد نمی‌کند و تنها، با کمال تاسف، بر رنج‌های یمنی‌ها که چند دهه از سوء مدیریت‌ها رنج برده اند، می‌افزاید.
تندروهای ایران یا همان حوثی‌ها، حتی اگر رئیس جمهور از کاخ خود فرار کند و کاخ به اشغالشان در آید، نخواهند توانست یمن را اداره کنند. یمن از سه سال پیش در عرصه بین‌الملل، به عنوان کشوری شکست خورده یا به عبارتی بهتر، کشوری که نمی‌شود بر آن حکومت کرد، شناسایی شد. هزینه سالانه دولت، ۸ میلیارد دلار است. حوثی‌ها از کجا باید این همه پول را به دست بیاورند تا حقوق کارمندان دولت، برق، آب و بیمارستان‌ها را پرداخت کنند؛ به ویژه این‌که اکنون کشور درآمدی ندارد. حتی میدان‌های نفتی که حوثی‌ها در روزهای اخیر تصرف کردند، درآمد کافی تنها برای پرداخت سربازان ارتش و پلیس را نصیب‌شان نخواهد کرد. ایران چنانچه بخواهد همچون سوریه و عراق، نیروهای خود را اعزام کند، باید به یاد داشته باشد که یمن در طول هزار سال گذشته، گورستان همه اشغالگران بود. یمن کشوری صعب العبور است که مردمانش هم توانایی کنترل آن را ندارند. ارتفاع کوه نبی شعیب ۳۶۷۰ متر است؛ بلندترین قله در منطقه. مناطق حائل با سعودی، سلسله جبال بلند بالا و دره‌های عمیقی هستند که عبور ارتش‌ها از آن محال است مگر آنکه از هواپیما‌های C130 برای نقل و انتقال نیرو استفاده شود.
حوثی‌ها تنها با رضایت مردم یمن می‌توانند بر یمن حکومت کنند؛ مردمی که هم اکنون از آن‌ها، از غارت پایتخت توسط آن‌ها و از تجاوزشان به شیوخ قبایل، خشمگین هستند. آن‌ها نمی‌توانند با روش سیاسی منحرفشان، ادعای خلافت و فریادهای ایرانی وارداتی‌شان، بر یمنی‌ها حکم برانند چرا که هیچ ارتباطی با یمن و خواسته‌های یمنی‌ها ندارد.
سايت العربيه30سپتامبر 2014