نگاهی به ناآرامی های ونزوئلا و مشکلات اقتصادی این کشور
همه چیز، اواسط ماه بهمن شروع شد. دانشجویان استان «تاچیرا» در اعتراض به ناامنی به خیابان آمدند. آتش اعتراض بسرعت شعله ور شد و دامنه مطالبات مخالفان گسترش یافت و اینگونه بود که تظاهرات بیست و سوم بهمن کاراکاس، در اعتراض به هزینه های بالای زندگی، با خون همراه شد.
واقعیت این است که یکسال بعد از درگذشت هوگوچاوز، مشکلات اقتصادی مردم پابرجاست. نیکولاس مادورو، غرق در توهم «تئوری توطئه» نتوانسته مانع افزایش تصاعدی قیمت ها شود.
نرخ تورم در این کشور به ۵۶ درصد رسیده که در نوع خود در منطقه آمریکای لاتین یک رکورد محسوب می شود.
در میان نابسامانی های عدیده، ارز دو نرخی هم مشکل زا شده است. نرخ رسمی: یک دلار در برابر ۶.۳ بولیوار و نرخ شناور: یک دلار در برابر ۱۱.۳ بولیوار است. در نتیجه، در بازار سیاه هر دلار تا دوازده برابر ارزش رسمی خود، مبادله می شود.
بدین ترتیب، کشوری که یکی از بزرگترین ذخایر نفتی دنیا را در اختیار دارد، امروز در همه بخشها، از بهداشت و درمان گرفته تا راهسازی و امکانات اولیه، دچار کمبود است.
نیکولاس مادورو، رییس جمهوری ونزوئلا برای آرام کردن اوضاع قصد دارد، طرح «گفتگوی ملی» را به اجرا درآورد. طرحی که بسیاری از منتقدانش، با دیده تردید به آن می نگرند.
او در واکنش به عدم حضور انریکه کاپریلس در این جلسات می گوید: «دوست داشتم انریکه کاپریلس هم در این جلسه شرکت می کرد ولی او می خواست یکساعت از آنتن تلویزیون ملی به او تریبون داده شود. ولی این مشکل است. برای این که بتواند یک ساعت از تلویزیون ملی حرف بزند اول باید بتواند روزی رییس جمهور شود.»
انریکه کاپریلس، رهبر اپوزیسیون ونزوئلا و رقیب اصلی نیکولاس مادورو در انتخابات قبلی ریاست جمهوری، در توضیح چرایی عدم شرکت در این جلسات، می گوید: «من در جلسه شورای فدرال شرک نمی کنم تا مادورو بتواند وجهه خود را حفظ کند. من مثل ارکستری که حین غرق شدن تایتانیک می نواخت، نیستم. من موسیقیدان نیستم. این قایق در حال غرق شدن است آنوقت من بیایم آهنگ بنوازم؟ نه آقا! اجازه نمی دهم از من استفاده کنید.»
درهمین حال اپوزیسیون، خواستار آزاد شدن لئوپولدو لوپز و دانشجویانی است که در جریان اعتراضات بازداشت شده اند. بزعم برخی از آگاهان، زندان برای این اقتصاددان تحصیل کرده هاروارد، محبوبیت زیادی به همراه داشته است.