قتل عام 67 و ضرورت حسابرسی از سران رژیم بجرم جنایت علیه بشری ـ سخنرانیهای بین المللی : هانری لوکلرک، دکتر آلخو ویدال کوادراس و جفری رابرتسون
قتل‌عام وارد موج دوم شد. ما اطلاعات کاملی در مورد موج دوم قتل‌عام داریم. این‌بار نه فقط مرتبطین با مجاهدین خلق به‌دار آویخته شدند، بلکه سایر گروههای سیاسی، مارکسیست-لنینیست‌ها، معتقدان به‌سایر ادیان و مذاهب نیز چنین شدند. به‌آنها می‌گفتند ملحد. مطابق حکم، آنها هم مثل مجاهدین خلق، محارب محسوب می‌شدند، یعنی دشمن خدا. ولی دشمنان واقعی خدا البته عبارت بودند از (خمینی) و آدمکشان و جنایتکاران او، رفسنجانی و کسی که الآن ولی‌فقیه است. این جنایات در پروندة او سنگینی می‌کنند.
تا جایی که به‌خانواده‌ها مربوط می‌شود، ۳۲سال به‌محل‌هایی می‌رفتند که گمان می‌کردند گورهای دسته‌جمعی فرزندانشان است. احتمالاً بی‌رحمانه‌ترین اقدام این است که به‌پدر و مادرها و به‌فرزندان، هرگز نگفتند که عزیزانشان در کجا دفن شده‌اند.
رژیم حاکم بر ایران، بی‌رحم‌ترین گروه انسانها در جهان امروز هستند. حقوق افراد، حتی خانواده‌های داغدار، برای آنها بی‌معنی است. گزارش من این توصیف حقوقی را نسبت به‌آن‌چه واقع شده بود ارائه کرد.
حسابرسی‌یی در کار نبود. زیرا در آن زمان سازمان ملل ضعیف بود
ما باید این افراد را مورد حسابرسی قرار دهیم، زیرا بسیاری از آنان هنوز در قید حیات هستند. ۳۲سال زمان زیادی در ساختار قدرت این حکومت مذهبی نیست. هم‌چنان‌که شنیدید، تعدادی از افراد کلیدی در ارتکاب این قتل‌عام شریرانه، این جنایت علیه بشریت، هنوز در مناصب بالایی در حکومت ایران هستند.
آیا الآن امیدی به‌حسابرسی هست؟ به‌عقیدة من جهان در اثر پاندمی کووید۱۹، زیر و رو شده است. وقتی از این پاندمی خارج شویم، به‌نظر من نگرش قدرتمندتری در مورد ضرورت شناسایی حقوق‌بشر ایجاد خواهد شد. همان‌طور که مردم مجسمه‌های برده‌فروشان را از هم دریدند، مجسمه‌های آخوندها را هم منهدم خواهند کرد. آنها به‌بازنویسی تاریخ ایران در پرتو حقیقت خواهند پرداخت. حقیقتی که شامل تشنه‌به‌خون بودن و بربریتی می‌شود که نسل‌های آیندة ایران آن‌را خواهند زدود. هم‌چنان‌که مردم آلمان قادر به‌محکوم‌کردن و زدودن نازی‌ها و وحشت‌آفرینی‌هایشان شدند.
بنا بر این من امیدوار هستم. هم‌چنین معتقدم که جنبشی در دنیای حقوق‌بشر وجود دارد به‌نام جنبش «مگنتیسکی» که نامش را از «سرگئی مگنیتسکی» گرفته است.
آمریکا، انگلستان و اینک استرالیا و اروپا قوانینی به‌نام قوانین مگنیتسکی تصویب کرده‌اند که در چند کشور اروپایی به‌کار گرفته شد و آنها ناقضان حقوق بشر را شناسایی کردند. آنها را معرفی، سرزنش و بی‌آبرو می‌کنند و مانع ورودشان به‌کشور خود می‌شوند. سرمایه‌های آنها را در بانک‌ها توقیف می‌کنند. مانع می‌شوند که فرزندان و خانواده‌هایشان از وحشی‌گری‌های آنها سود ببرند. انگلستان هفتة گذشته این قانون را تصویب کرد.
بنابراین چنین جنبشی وجود دارد و من پیشنهاد می‌کنم که انگلستان، کانادا، آمریکا، استرالیا و کشورهای دارای قوانین تحریم‌های هدفمند، طراحان اصلی بربریت۱۹۸۸ را که هنوز زنده هستند نام‌گذاری کنند. به‌نظرم این، یک راه حسابرسی از آنها است.
آنها را معرفی، بی‌آبرو و سرزنش کنید. زیرا به‌این ترتیب می‌توانیم به‌تهاجم در برابر عاملان یکی از بدترین جنایات علیه بشریت بعد از جنگ، دست بزنیم.
متشکرم.