فشارهای ساواک شاه روی خانواده رضایی‌ها و شکنجه عزیز رضایی و مادر کبیری - مجاهد خلق ابوالقاسم رضایی
ابوالقاسم رضائي:
در اواخر سال 53 كل خانواده ما را دستگير كردند. هم مادرم هم خواهرم هم پدرم هم ساير بچه هايي كه بودند را بردند زندان. جهت اطلاعتون چون ساواك به شدت از مسائلي كه اتفاق افتاده بود، چه شهادت احمد، چه فرار رضا، چه دادگاه مهدي، گزيده بود، تمام دق و دلي هايش را سر مادرم آورد چون اون موقع خواهرم هم حامله بود و بصورت عادي نمي توانستند شكنجه كنند يعني شلاق بزنند همة شكنجه ها را روي مادرم عزيز اعمال كردند بطوريكه هنوز كه هنوزه آثار شكنجه كف پاي عزيز بصورت مشهودي قابل ملاحظه است. يعني مي شود ديد. زنداني هاي زمان شاه يادشونه بدترين شكنجه شلاق بود. يعني هيچ چيزي جاي شلاق را نمي گرفت حتي سوزاندن حتي ناخن كشيدن حتي . . . هيچكدام جاي شلاق را نمي گرفت و اينها بخصوص ساواك متخصص شلاق زدن به پا است. مثلا اين حسيني، گوريل مشهور اوين - رئيس زندان اوين - متخصص شلاق زدن بود. يك طوري شلاق مي زد كه بيشتر بتونه بزنه. شلاق كه زياد مي زدند كف پا سوراخ ميشد بعد اين گوشتاش هم مي آمد خيلي ها را مجبور بودند عمل جراحي بكنند. عزيز هنوز كه هنوزه معلومه كف پاش سوراخ شده و گوشتهاش بعد از نزديك به پنجاه سال كاملاً معلوم است. هر كس كه ببيند مي داند آثار شكنجه است.
تازه خود عزيز براي من تعريف مي كرد گفتش مادر كبيري (خانم كبيري) را آنقدر شلاق زده بودند كه از زانو به پائين تماماً گوشت آورده بود پاش.