درگذشت مشهورترین خواننده فرانسوی شارل آزناوور (۲۰۱۸-۱۹۲۴)
اختصاص یافته است. فیگارو همچنین شش صفحه عکس و گزارش و مصاحبه را به زندگی شخصی و حرفه ای پر ماجرا و پر فراز و نشیب آزناوور، زمانه و آثار بعضا جاودانه بر جای مانده از او طی هفت دهه زندگی هنری وی اختصاص داده است...
شارل آزناوور با نام اصلی شاهنور واگیناگ آزناووریان Shahnour Vaghinag Aznavourian، در سال ۱۹۲۴ از پدر و مادری ارمنی که از کشتار بزرگ ارامنه در ترکیه عثمانی طی جنگ اول جهانی گریخته، در حالیکه آه در بساط نداشتند در یک محله فقیرنشین پاریس مستقر شدند، به دنیا آمد. کودکی و نو جوانی را در فقر سپری کرد و پس از آنکه به دلیل عدم توان پرداخت شهریه مدرسه (در آن زمان مدارس دولتی رایگان وجود نداشت)، از تحصیل بازماند با بازی در تأتر و کافه ها به درآمد خانواده کمک میکرد. وی دوران نوجوانی خود را در فرانسه تحت اشغال نازیها گذراند و همراه با خانواده اش به شبکه های مقاومت بویژه گروه معروف به «مانوشیان» (قهرمان ارمنی تبار معروف مقاومت فرانسه که همراه با بیست تن از یارانش که عضو یا هوادار حزب کمونیست بودند، در فوریه ۱۹۴۴ در مون والریان در نزدیکی پاریس توسط آلمانها اعدام شدند) کمک رسانی میکرد...
چند اتفاق مهم از جمله آشنایی با ادیت پیاف، خواننده بزرگ فرانسوی با شهرت جهانی، او را به دنیای موسیقی و آواز و پس از آن بازیگری سینما کشانید و پس از چندین سال تلخ و شیرین (که اکثرا به دلیل قامت کوچک و ظاهر فیزیکی خود مورد تحقیر قرار میگرفت) سرانجام به «غول» صحنه موسیقی و آواز فرانسه مبدل شد و به مدت شصت سال در صدر هنر و فرهنگ فرانسه درخشید... برخی تصنیف هایش با اشعار عمیق و گویای لطیف ترین احساسات انسانی نه تنها در فرانسه که در چهار گوشه جهان از آمریکا تا ژاپن و از کانادا تا شمال آفریقا و جنوب آسیا توسط پیر و جوان زمزمه میشد...
آزناوور دلبستگی خاصی به موطن پدر و مادر و ریشه های ارمنی خود داشت، اما خود را فرانسوی و عاشق زبان و فرهنگ و ادبیات فرانسه میدانست (گیوم تابار، تحلیلگر فیگارو، درباره او مطلبی نوشته با عنوان «فرانسویان دوستش داشتند چون فرانسه را دوست داشت» و سرمقاله فیگارو در ادای احترام به او عنوان «فرانسه در قلبش جای داشت» را دارد)...
[با اعلام خبر درگذشت آزناوور کلیه رسانه های سمعی-بصری فرانسه برنامه های عادی خود را قطع کرده به پخش تصاویر و فیلمها و ترانه های مشهور وی و نیز ادای احترام شخصیتهای سیاسی، فرهنگی و هنری به این هنرمند پر آوازه و یکی از سفرای اصلی فرهنگ و هنر فرانسه در جهان پرداختند و این خبر تیترهای اصلی و صفحات اول مطبوعات را نیز به خود اختصاص داد]