حماسه۱۲اردیبهشت؛ طلوع ستارگان در آسمان تهران
در ۱۲ اردیبهشت ۱۳۶۱، تهران صحنه نبردهای عظیم بین پاسداران و مجاهدین خلق بود که از شرق تا غرب، شمال و بخش‌هایی از مرکز شهر را دربرگرفت. از ساعت ۲ بعدازظهر، با شلیک اولین گلوله، تهاجم همزمان پاسداران به پایگاه‌های مجاهدین آغاز شد و تا پس از نیمه‌شب ادامه یافت. دشمن با سلاح‌های نیمه‌سنگین، سنگین، هلیکوپتر و موشک‌های آر.پی.جی به پایگاه‌ها یورش برد و شهر در دود و آتش فرو رفت. بیش از ۶۰ مجاهد خلق، از جمله زنان و مردان، با مقاومت دلیرانه تا آخرین نفس جنگیدند و حماسه‌ای فراموش‌نشدنی آفریدند. کانون اصلی مقاومت در پایگاه کامرانیه به فرماندهی محمد ضابطی بود که همراه مجاهدانی چون نصرت رمضانی، قاسم باقرزاده و سوسن میرزایی صحنه‌های پرشوری از شجاعت خلق کردند. در ستارخان، مجاهدانی مانند حمید خادمی و ایران بازرگان، و در نارمک، خدیجه مسیح که یک‌تنه در برابر هجوم دشمن ایستاد، به شهادت رسیدند. در پایگاه جی نیز غلامعلی صادقی و مژگان موفق تا آخرین لحظه مقاومت کردند. این نبردها در شرایطی رخ داد که رژیم با اعدام‌ها، شکنجه‌ها و تبلیغات سعی در شکست روحیه مردم داشت. اما مقاومت مجاهدین، به‌ویژه در برابر تبلیغات یأس‌آور رژیم، غرور و امید را در جامعه زنده کرد. مردم داستان دلاوری‌های مجاهدین را سینه‌به‌سینه نقل کردند و با وجود اندوه، شجاعت آنها را ستودند. رژیم که انتظار چنین مقاومتی نداشت، با خشم و استیصال پایگاه‌ها را ویران کرد، اما یاد مجاهدین، از جمله ضابطی و یارانش، در قلب مردم ایران و رزمندگان آزادی جاودانه شد.