(1) کنفرانس بین المللی سیاست آمریکا در قبال ایران شرکت شخصیت‌های سیاسی تحلیلگران، متخصصان و پارلمانترها
سخنرانی سفیر لینکلن بلومفیلد – معاون پیشین وزیر امور خارجة آمریکا
عصر به‌خیر. به پنل سوم خوش آمدید. نام من لینکلن بلومفیلد است و بسیار مفتخرم که با چهار همکار برجستة آمریکایی خود دربارة سیاست آمریکا نسبت به‌ایران بحث و گفتگو کنم. برای سال‌ها، آمریکایی‌ها امیدوار بوده‌اند و آرزو داشتند که بتوانیم با بیش از ۸۰میلیون ایرانی با فرهنگ پارسی غنی آنها ارتباط برقرار کنیم و مراوده داشته باشیم. این‌که بتوانیم با آنها تجارت کنیم، از آنها بیاموزیم، دوست باشیم، و در اطراف جهان در زمینة علوم، فن‌آوری، هنر و فرهنگ به‌همکاری بپردازیم.
اما این رؤیا اغلب محقق نشده. زیرا هر دهه پس از ۱۹۷۹، با نگاه به‌عناوین روزنامه‌ها، بارها ناکام مانده و سؤالی که برای سیاستگذاران آمریکایی معمولاً پیش می‌آید، این است: به‌نظرتان دربارة (رژیم) ایران چه کار باید بکنیم؟ در مورد این مسئله چه باید بکنیم؟ چه کاری باید دربارة تروریسم، حقوق‌بشر، قاچاق انسان، قاچاق سلاح به‌سمت یمن، شبه‌نظامیان غیر دولتی، جنگ نامشخص، تحریک فرهنگ‌های همسایه‌ها انجام بدهیم؟ دربارة برنامه اتمی چه باید بکنیم؟ دربارة گروگان‌گیری باید چه‌کاری انجام بدهیم؟ چه زمانی می‌تواند به‌پایان برسد؟ اگر امیدی به‌مجموعة ایده‌های منسجم وجود داشته باشد، معتقدم که ممکن است آن‌را از ۴نفر نشسته در کنار من در پنل بتوانیم به‌دست بیاوریم
امروز همراه هستیم با قاضی مایکل موکیزی، وزیر پیشین دادگستری ایالات‌متحده و قبل از آن قاضی دادگاه تجدیدنظر و هم‌چنین سفیر رابرت جوزف که معاون وزیر امور خارجة آمریکا برای کنترل تسلیحات و امنیت بین‌المللی بوده است و خیلی قبل از آن، باب و من در پنتاگون هم‌دیگر را می‌شناختیم، جایی که تجربة خود را کسب کردیم و او یک شغل آکادمیک داشته است. هم‌چنین میچل ریس، کسی که در عرصة آکادمیک و دولتی دستاوردهای فراوانی داشته، به‌عنوان نمایندة ویژه برای ایرلند شمالی، به‌عنوان مدیر سیاستگذاری برای وزیر امور خارجه کالین پاول، به‌عنوان مدیر و رئیس دانشگاهها و کار در بنیادها. او به‌واقع کارهای زیادی انجام داده و دیدگاههای فراوانی دارد.
هم‌چنین یکی از قهرمانان برای شخص خودم، ژنرال چاک والد که من او را در عمل مشاهده کردم وقتی فرمانده فرماندهی اروپا بود، او معاون فرمانده بود، اما فرمانده عالی متحدان در بروکسل بود.
با قاضی موکیزی شروع می‌کنم. فکر می‌کنم، برای بحث در مورد سیاست آمریکا، بیایید موضوع لیست‌گذاری تروریستی سازمان مجاهدین خلق، شورای ملی مقاومت ایران و سازمان مجاهدین خلق ایران را بر روی میز قرار بدهیم.
قاضی، آیا می‌توانید دیدگاه خودتان را به‌ما توضیح بدهید؟ ما قبلاً از مدیر پیشین «اف.بی.آی» شنیدیم که گفته بود هیچ‌گاه مورد مشورت قرار نگرفته. اما چه تأثیری داشت؟ چگونه اهمیت یا کیفیت آن تصمیم را برای قرار دادن آنها در لیست تروریسم ارزیابی می‌کنید؟ چه تأثیری در زندگی افراد داشت؟ چه تأثیری بر سیاست آمریکا و افرادی داشت که از شورای ملی مقاومت ایران حمایت می‌کردند، و چه می‌توانید دربارة فرآیند خروج آنها از لیست تروریسم به‌ما بگویید؟