قوي‌ترين مرد جهان: از من استفاده ابزاري مي‌كنند
:«وقتي به من احتياج دارند از لحاظ رسانه‌يي و ابزاري، استفاده مي‌كنند، موقعي كه لازم‌شان دارم هيچ‌كدام پيدايشان نيست». او در شرح انتقادات خود گفته مردم فكر مي‌كنند بهداد فقط مي‌رود مسابقه و تلويزيون نشانش مي‌دهد. فكر مي‌كنند هيچ مشكلي ندارد ولي حقيقت اين است كه در دو سال اخير هيچ شغلي نداشتم و از تنها منبع درآمدم كه وزنه‌برداري بود دور بودم و تحت فشار از لحاظ مالي. اشاره او به دوران دوري از وزنه‌برداري بعد از المپيك لندن است كه در پي بروز اختلاف بين مدال آوران المپيك با حسين رضازاده و سرمربي وقت تيم ملي رخ داد. سليمي طي آن مدت ركورد جهان را در تمرينات زد اما به‌خاطر غيبت در اردو، به مسابقات جهاني اعزام نشد.دارنده نشان طلاي المپيك لندن، دو بار قهرمان جهان در آنتاليا و پاريس، برنده دو مدال طلاي آسيا و دو قهرماني در بازيهاي آسيايي، اين اظهارات را در مصاحبه با نشريه تماشاگر به زبان آورده و يادآور شده: هدفم اين است كه ادامه تحصيل دهم و يك سمتي بگيرم كار كنم. ورزش هم اگر نشد، حوزه مديريت شهري يا سياسي !
او درباره اين‌كه آيا ورود به سياست براي يك قهرمان عجيب نيست، پاسخ داده :«ترجيحاً ورزش را دوست دارم اما همين ورزش آن‌قدر نامرد دارد كه مرد تويش گم شده است».
وزنه‌بردار ۲۴ ساله مازندراني معتقد است وضعيت تلخ پيشكسوتان امروز، سرنوشتي است كه انتظار خودش را هم مي‌كشد :«علي والي در جنگ با عراق اسير شد ولي يك بار نيآمد در رسانه‌ها از دردهاي خودش بگويد. منوچهر برومند قوي‌ترين مرد آسيا بود، رضازاده از جلويش رد شد و برومند را نشناخت. برومند بهش سلام داد، با احترام گفت كه من مو سفيد، قوي‌ترين مرد آسيا بودم. تقي روحاني كه اولين طلاي سنگين وزن بعد از انقلاب را گرفت، افتاد در بستر مرگ، هيچ حمايتي از او نشد. خجالت مي‌كشم بگويم چقدر براي پول آمپول‌هاي گران خود ناليد». دارنده ركورد حركت يكضرب جهان در ادامه گفته: دنبال اسپانسر گشتم اما موفق نشدم. كسي به فكر آدم نيست. دوره‌اي شده كه هركس به فكر خودش است. طرف مي‌گويد برايت اسپانسر مي‌آورم ولي چهل درصدش براي خودم. زورش را من مي‌زنم، پولش را او مي‌برد. وضعيت اقتصادي رقباي سرشناس سليمي در جهان چگونه است؟ در اين باره مي‌گويد :«ماتياس اشتاينر آلماني كه دو بار با اختلاف زياد به من باخته، اسپانسرهاي مختلف برايش سر و دست مي‌شكنند اما در ايران برعكس، ورزشكار بايد دنبال اسپانسر بدود». ابراهيم افشار در اين باره پرسيده :«نهادهاي بالادستي شما چه غلطي مي‌كنند؟ وظيفه آنهاست. شما زيرمجموعه آنها هستيد». سليمي پاسخ داده :«نه، هيچ‌كس كاري نمي‌كند. آدم بايد گليم خودش را از آب بيرون بكشد. فقط در روز مسابقه بهداد را مي‌خواهند. بعد از آن فراموش مي‌شود». پاداش‌هايي كه او تاكنون براي قهرماني‌ها يا فروريختن ركوردها در مسابقات جهاني، قاره‌اي و المپيك دريافت كرده، چقدر بوده؟ مي‌گويد: جايزه وزارت ورزش همان سي و دو سكه‌اي بوده كه در مراسم تجليل رئيس‌جمهور از قهرمانان دريافت كرديم. به اضافه ماهي دو ميليون تومان از صندوق حمايت كه نمي‌دهند يا هر چهار پنج ماه يك بار واريز مي‌كنند. راه‌حل سليمي براي تغيير اين وضعيت چيست؟ مشكلات ورزش ما هيچ زمان حل نمي‌شود. مگر فلسفه وجودي وزارت ورزش يا فدراسيون چيست. به‌خاطر ورزشكاران است ديگر. ولي آنها ورزشكار را محتاج خود نگه مي‌دارند. يعني به‌جاي اين‌كه فدراسيون يا وزارتخانه محتاج ورزشكار باشد، هميشه برعكس است. چون با گفتن هم مسأله حل نمي‌شود، ترجيح مي‌دهم هيچ چيز نگويم».
سايت راديو فردا 19 مهر 1393 ـ 11 اكتبر 2014